Duygu ...

Kafam öyle dolu öyle karışıkki ,gözlerimden akan yaşlara ne bi sebep bulabiliyorum nede engel olabiliyorum, ben ne zaman bu hale geldim hatırlamıyorum,10 sene önce herşeye pozitif bakan, pozitif baktırandım,dertsiz tasasız mutluydum,10 senede hayatımda ne çok şey degişti. Bi hesap tutsam acaba mutluluklarım mı yoksa hüzünlerim mi daha çoktu bilmiyorum..

Ne yazsam ne söylesem acıtasyona giriyormuş onu anladım, o yüzden artık kimseye verdigim değeri anlatmıycam,yazmıycam, hak etmedigim şeyler yazıldığında, söylendiginde ikileme düşüyorum bu kafa karışıklıgı ile.. Ben kimim diyorum ?

O kadar kötü bişeyki insanın kendini bile tanımaması, bazen tanıyamıyorum kendimi,iki farklı kişilikli birimiyim acaba ?

Son yıllara dönüp bakıyorumda hiç mutlu olmamışım, sahte mutluluklar, yalan samimiyetler yaşamışım, sırf birileri yanımda var olsun diye sessiz kalmışım, susmuşum, mal'laşmışım resmen.. Ben benlikten çıkmışım birileri için , hep ben fedakarlık yapmışım..

Bütün bunlar beni bi çıkmaza sürükledi, başkasında görüpte aman allahım ben asla yapamam dedigim şeyleri yaparak ikinci bi hayat  oluşturmuşum kendime farkında olmadan..

Şimdi ben kimim bilmiyorum..